פֿון אַ שמועס אין אַ מילכיקער קיך: „װאָס זײַנען שױן געקומען מײַנע ייִנגלעך? — יא, זײ זײנען הײנט געקומען פרי, זײ האבן אלץ גענומען! ― נו, איצט װעל איך פֿאַר זײ מאַכן, אַז זײ האָבן מיך נישט געוואָרנט!
ווי פאַרשטיייק איז דאָס: מיין מאַמע האָט געמוזט גיין אַן עקסטרע וועג, טאָמער האָט עס עמעצן אויסגעזען, אַז זי האָט נישט געוווּסט וואָס עס טוט זיך אין דער משפּחה.
אָדער אפֿשר (און דאָס כאַפּאַנז אָפט), זי געוואלט צו ווייַזן איר "קילנעסס" - "עס איז בעסער נישט צו מאַכן בייז, איך קענען לייכט צולייגן אַ סאָוס!".
פֿון דער אַנדערער זײַט, װײַל די ייִנגלעך זײַנען געגאַנגען עסן עסן! נאָך אַלע, זיי זיך דערמאנט, זיי זענען נישט צו פויל צו לויפן אַוועק (עטלעכע מוטערס קענען איצט מעקאַנע די וואס האָבן קינדער - זיי זענען גרייט צו זאָרגן). און װי גרינג עס איז געװען פֿאַר די זעלבע מאַמע צו זאָגן צו דער ניאַניע: „גוט געשען, מיר מוזן זײ לויבן! און אַז זי האָט זיך אַ שפּאַציר אין דער פרישער לופט — לויט מיין מיינונג, האָט זי נאָר מזל געהאַט, ס’איז נישט מסתּמא אַז אַנדערש וואָלט זי זיך אַרויסגעכאַפּט אויף דער גאַס, דאָס איז גוט פֿאַר דער געזונט, און די געזונט איז הײַנט נישט איבעריק. .
דער קורס באשטייט פון 2 פּאַרץ פון 6 ווידעא לעקציעס. זען >>